Een kopje thee voor jou paard ?
Mijn richting kiezen is een kwestie geweest van moed en vertrouwen in mijn keuzes, niet altijd gemakkelijk om te maken, maar het heeft me een gevoel van vrede gegeven.
Het is al meer dan anderhalf jaar geleden dat ik de beslissing nam om niet meer te rijden, mijn dromen over dressuur die ik had zijn een beetje vervaagd met de jaren en de slechte ervaringen. De manier waarop alles soms gedaan wordt, stond me niet meer aan.
Ik nam toen een moeilijke beslissing die ik een paar jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden... om gewoon te stoppen met rijden en mijn weg eigen weg te volgen. Ik ben op de grond blijven werken met een nieuwe visie dankzij personen die mij begrepen.
De relatie met mijn paard is alleen maar verbeterd, met nog steeds sommige momenten die moeilijker zijn dan de andere. Op dit moment leg ik mijn focus op dat hij zich veilig voelt bij mij als ik hem uit de kudde haal en soms grondwerk maar zonder te veel te verwachten. Gewoon samen zijn en genieten.
Wil ik terug in het zadel? Ja natuurlijk, het verlangen om deze sensatie te voelen kriebelt me elke dag. Maar ik heb het gevoel dat mijn geest me zegt dat ik nog tijd nodig heb, tijd om alles te kunnen doen. En eerlijk gezegd leer ik op dit moment meer door aan de zijde van mijn paard te blijven en gewoon voor hem te zorgen zonder enige verplichtingen.
Dus ja, er zijn er die me veroordelen en me vragen, maar waarom heb je een paard als je niet wilt rijden? Ik zeg tegen mezelf, ieder zijn eigen verlangens en doelen zonder te moeten oordelen wat ieder moet doen of niet...
Hoe zit het met jou?
